Ang tinig ng Diyos | The Path … (5)

Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos | Ang tinig ng Diyos | The Path … (5)

  It used to be that no one knew the Holy Spirit, and they particularly did not know what the path of the Holy Spirit is. That’s why people always made fools of themselves in front of God. It can be said that nearly all of the people who believe in God do not know the Spirit, but just have a confused kind of belief. It’s clear from this that people do not understand God, and even though they say they believe in Him, in terms of the essence of it, based on their actions they believe in themselves, not God. From My personal actual experience, I can see that God witnesses God in the flesh, and from the outside, all people are forced to acknowledge His witness, and it can just barely be said that they believe that the Spirit of God is completely without error. However, I say that what people believe in is not this person and it particularly is not God’s Spirit, but they believe in their own feeling. Isn’t that just believing in themselves? These words I say are all true. It’s not labeling people, but I do need to clarify one thing—that people could be brought to this day, whether they have clarity or they are confused, this is all done by the Holy Spirit and it is not something that humans can dictate. This is an example of what I’ve mentioned before about the Holy Spirit forcing people’s belief. This is the way that the Holy Spirit works, and it is one path that the Holy Spirit takes. No matter whom people believe in in essence, the Holy Spirit forcefully gives people a type of feeling so that they believe in the God in their own heart. Isn’t this the kind of belief that you have? Don’t you feel that your belief in God is a strange thing? Don’t you think that it’s a strange thing that you are unable to escape from this stream? Haven’t you put any effort into pondering this? Isn’t this the greatest sign and wonder? Even if you’ve had the urge to escape many times, there’s always a great life force that attracts you and makes you reluctant to walk away. And every time you encounter this you are always choked up and sobbing, and you don’t know what to do. And there are some of you who try to leave, but when you try to go, it’s like a knife to your heart, and it’s as if your soul was taken from you by a ghost on earth so that your heart is restless and without peace. After that, you can’t help but steel yourself and return to God…. Haven’t you had this experience? I believe that the young brothers and sisters who are able to open up their hearts will say: “Yes! I’ve had so many of these experiences; I am so ashamed to think of them!” In My own daily life I am always happy to see My young brothers and sisters as My intimates because they are full of innocence—they are pure and so lovable. It’s as if they are My very own companions. This is why I’m always looking for an opportunity to bring all of My intimates together, to talk about our ideals and our plans. May God’s will be carried out in us so that we are all like flesh and blood, without barriers and without distance. May we all pray to God: “Oh God! If it is Your will, we plead with You to provide us with an appropriate environment so that we may all realize the wishes in our hearts. May You have mercy on those of us who are young and lacking in reason, so that we may exert every drop of strength in our hearts!” I believe that this must be God’s will because long ago, I made the following supplication in front of God: “Father! We on earth call out to You at all times, and hope that Your will may be completed soon on earth. I am willing to seek Your will. May You do what You want to, and complete what You have entrusted to Me as soon as possible. As long as Your will can be accomplished as soon as possible, I am even willing for You to open up a new path among us. My only hope is that Your work can be completed soon. I believe that no rules can hold Your work back!” This is the work that God is doing now. Haven’t you seen the path that the Holy Spirit is taking? When I encounter older brothers and sisters, there’s always a feeling of oppression that I can’t put My finger on. It’s only when I’m with them that I can see that they reek of society, and their religious notions, experiences with handling things, their ways of speaking, the words they use, etc., are all exasperating. It’s as if they are full of wisdom and I always stay far away from them because personally, My philosophy of life is very lacking. When I am with them I always feel exhausted and overtaxed, and sometimes it becomes so serious, so oppressive that I can hardly breathe. So at these perilous times, God gives Me the best way out. Perhaps it’s My own misconception. I only care about what benefits God; carrying out God’s will is most important. I keep far away from these people, and if God requires Me to deal with them, then I obey. It’s not at all that they are detestable, but it’s that their “wisdom,” notions, and philosophies of life are so irritating. I’m here to complete what God has entrusted Me with, not to learn from their experiences with handling affairs. I remember that God once told Me the following: “On the earth, seek the will of the Father and complete what He has entrusted You with. All else is irrelevant for You.” When I think of this I feel a bit of peace. This is because I always feel that earthly matters are too complicated and that I can’t wrap My head around them—I never know what to do. So I don’t know how many times I’ve been so distraught for this and have hated mankind—why are people so complicated? What’s wrong with being a little simpler? Trying to be clever—why bother? When I deal with people for the most part it’s on the basis of God’s commission for Me, and even though there have been a few times that this wasn’t the case, who can possibly know what’s hidden deep in My heart?

Ang tinig ng Diyos | The Path … (4)

Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos | Ang tinig ng Diyos | The Path … (4)

    That people are able to discover God’s loveliness, to seek the way of loving God in this age, and that they are willing to accept the training of the kingdom of today—all of this is God’s grace and even more, it’s Him uplifting mankind. Whenever I think of this I strongly feel the loveliness of God. It is truly that God loves us. Otherwise, who would be able to discover His loveliness? It is only from this that I see that all of this work is personally done by God Himself, and people are guided and directed by God. I give thanks to God for this, and I’d like My brothers and sisters to join Me in praising God: “All glory be to You, the supreme God Himself! May Your glory multiply and be revealed in those of us who have been selected and obtained by You.” I have gained enlightenment from God—before the ages God had already predestined us and wanted to gain us in the last days, thus allowing all things in the universe to see God’s glory in its entirety through us. Thus, we are the crystallization of six thousand years of God’s management plan; we are the models, the specimens of God’s work in the entire universe. Not until now have I discovered how much love God truly has for us, and that the work He does in us and the things that He says all surpass that of ages past a millionfold. Even in Israel and in Peter, God never personally did so much work and spoke so much. This shows that we, this group of people, truly are incredibly blessed—incomparably more blessed than the saints of times past. This is why God has always said people of the final age are blessed. No matter what others say, I believe that we are the ones who are most blessed by God. We should accept the blessings bestowed upon us by God; perhaps there are some who will complain to God, but I believe that blessings come from God and that proves that they are what we deserve. Even if others complain or are not happy with us, I always believe that no one can accept or take away the blessings God has given to us. Because God’s work is carried out on us and He is speaking to us face to face—to us, not to others—God does whatever He wants to do, and if people are not convinced, isn’t that just asking for trouble? Isn’t that courting humiliation? Why would I say this? It’s because I have deep experience with this. Just like the work God does on Me that only I can accept—can anyone else do it? I am fortunate that God entrusts Me with this—could someone else just indiscriminately do that? But I hope that My brothers and sisters can understand My heart. It’s not to hold up My own credentials to boast to people, but it’s to explain an issue. I am willing to give all glory to God and to have Him observe each and every one of our hearts so that our hearts are all purified in front of God. I would like to make a wish from the bottom of My heart: I hope to be completely obtained by God, to become a pure virgin who is sacrificed upon the altar, and even more to have the obedience of a lamb, appearing among all of mankind as a holy spiritual body. This is My promise, the oath I have set forth in front of God. I am willing to fulfill it and repay God’s love through this. Are you willing to do this? I believe that this promise of Mine will invigorate more younger brothers and sisters, and bring more young people hope. I feel that it seems that God places special emphasis on young people. Perhaps it’s My own bias, but I always feel that young people have hope for their future; it seems that God does extra work in young people. Although they are lacking in insight and wisdom and they are all overly exuberant and hot-headed just like a newborn calf, I believe that the youth are not entirely without their merits. You can see the innocence of youth in them and they are easy to accept new things. Although young people do tend toward arrogance, fierceness, and impulsivity, these things do not impact their ability to receive new light. This is because young people generally don’t hold fast to outmoded things. That’s why I see limitless promise in young people, and their vitality; it is from this that I have a tender feeling for them. Although I don’t have any dislike for the older brothers and sisters, I’m also not interested in them. I do, however, sincerely apologize to the older brothers and sisters. Perhaps what I’ve said is out of line or is inconsiderate, but I hope that all of you can forgive My recklessness, because I am too young and do not place too much emphasis on My manner of speaking. However, to tell the truth, the older brothers and sisters do, after all, have their functions that they should perform—they are not at all useless. This is because they have experience in dealing with affairs, they are steady in how they handle things, and they do not make as many mistakes. Aren’t these their strengths? I’d like for all of us to say before God: “Oh God! May we all fulfill our own functions in our different positions, and may we all do our very best for Your will!” I believe this must be God’s will!

Awit ng Papuri | Ang Kabuluhan ng Pagpapakita ng Diyos

Mga himno ng Iglesia ng Makapangyarihang Diyos | Ang Kabuluhan ng Pagpapakita ng Diyos

Panimula

Ang Kabuluhan ng Pagpapakita ng Diyos

Ang pagpapakita ng Diyos ay nangangahulugang

Siya’y gumagawa sa lupa sa Kanyang sarili.

Taglay ang Kanyang pagkakilanlan, disposisyon at sa sarili Niyang paraan,

sa tao Siya’y bumaba upang simulan at tapusin ang isang kapanahunan.

Ang pagpapakita Niya’y di larawan o tanda at hindi ito seremonya.

Hindi ito himala o dakilang pangitain.

Hindi ito prosesong pangrelihiyon.

Ito’y tunay, nahahawakan at nakikita, mahahawakan at matutunghayan.

Ang pagpapakita Niya’y di para sa pagsunod sa isang proseso,

o para sa isang panandaliang gawain.

Sa halip ito’y para sa isang yugto ng pamamahala ng Diyos.

Ang pagpapakita ng Diyos ay laging makahulugan,

at laging kaugnay sa Kanyang plano, sa Kanyang planong pamamahala.

Ang “pagpapakitang” ito’y ganap na hindi pareho

tulad ng “pagpapakita” ng Diyos na pinangungunahan ang tao,

ginagabayan ang tao, binibigyan ng liwanag.

Gumagawa ang Diyos pag Siya’y nagpapakita.

Ang gawaing ito’y iba sa ibang kapanahunan,

hindi maisip ng tao, kailanman ay hindi naranasan.

Gawaing nagsisimula at nagwawakas ng kapanahunan,

gawaing para sa kaligtasan ng sangkatauhan.

Ang gawaing magdadala sa tao sa bagong kapanahunan.

Ang kabuluhan ng pagpapakita ng Diyos.

mula sa ang Salita’y Nagpakita sa Katawang-tao

Pag-bigkas ng Diyos | Ang Landas... (3)

Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos | Pag-bigkas ng Diyos | Ang Landas... (3)

    Sa Aking sariling buhay, Ako ay laging handang ibigay ang Aking sarili sa Diyos nang buo, katawan at isipan. Sa paraang ito, walang paninisi sa Aking konsensya at Ako ay nakatatamo ng kaunting kapayapaan. Ang isang tao na naghahabol sa buhay ay dapat munang ibigay ang kanilang puso sa Diyos nang buo. Ito ay paunang-kundisyon. Nais Kong ang Aking mga kapatirang lalaki at babae ay manalanging kasama Ko sa Diyos: “O Diyos! Nawa ang Iyong Espiritu sa langit ay magkaloob ng biyaya sa mga tao sa lupa upang ang Aking puso ay lubos na babaling sa Iyo, upang ang Aking Espiritu ay maantig Mo, at upang makita Ko ang Iyong kariktan sa Aking puso at Aking Espiritu, upang yaong mga nasa lupa ay mapagpala na makita ang Iyong kagandahan. Diyos! Nawa ang Iyong Espiritu ay minsan pang antigin ang aming mga espiritu upang ang aming pag-ibig ay tumatagal at kailanma’y hindi nagbabago!” Ang ginagawa ng Diyos sa ating lahat ay sinusubok muna ang ating mga puso, at kapag ibinuhos natin ang ating mga puso tungo sa Kanya, sa sandaling iyon ay nagsisimula Siyang antigin ang ating mga espiritu. Sa espiritu lamang makikita ng isa ang kariktan ng Diyos, kataasan, at kadakilaan. Ito ang landas ng Banal na Espiritu sa mga tao. Mayroon ka ba ng ganitong uri ng buhay? Naranasan mo na ba ang buhay ng Banal na Espiritu? Ang iyo bang espiritu ay naantig na ng Diyos? Nakita mo na ba kung paano gumagawa ang Banal na Espiritu sa mga tao? Naibigay mo na ba ang iyong puso sa Diyos nang buo? Kapag buo mong ibinibigay ang iyong puso sa Diyos, nakakaya mong tuwirang maranasan ang buhay ng Banal na Espiritu, at ang Kanyang gawain ay maaaring patuloy na mabunyag sa iyo. Sa panahong iyon, maaari kang maging isang tao na ginagamit ng Banal na Espiritu. Handa ka ba na maging ganoong uri ng tao? Sa Aking alaala, noong Ako ay naantig ng Banal na Espiritu at unang ibinigay ang Aking puso sa Diyos, bumagsak Ako sa harapan Niya at umiyak: “O Diyos! Ikaw ang nagbukas ng Aking mga mata upang Aking makilala ang Iyong pagliligtas. Handa Akong ibigay ang Aking puso sa Iyo nang buo, at ang tangi Kong hinihiling ay mangyari ang Iyong kalooban. Ang tangi Kong inaasam ay makamit ng puso Ko ang Iyong pagsang-ayon sa Iyong presensya, at maisakatuparan ang Iyong kalooban.” Ang panalanging iyon ay pinaka-hindi-malilimutan para sa Akin; Ako ay masyadong naantig, at Ako ay mapait na tumangis sa harapan ng Diyos. Iyon ang Aking unang matagumpay na pananalangin sa presensya ng Diyos bilang isang tao na naligtas, at iyon ang una Kong hinahangad. Ako ay malimit na naaantig ng Banal na Espiritu matapos iyon. Nagkaroon ka na ba ng ganitong uri ng karanasan? Paano nakágáwâ ang Banal na Espiritu sa iyo? Sa palagay Ko ang mga tao na naghahanap na ibigin ang Diyos ay magkakaroong lahat ng ganitong uri ng karanasan, sa humigit-kumulang na mga antas, subali’t nakakalimutan ng mga tao ang tungkol sa mga iyon. Kung sinasabi ng isang tao na hindi pa sila nagkaroon ng ganitong karanasan, pinatutunayan niyan na sila ay hindi pa naliligtas at nasa ilalim pa rin ng sakop ni Satanas. Ang gawain na isinasakatuparan ng Banal na Espiritu sa bawa’t isa ay ang landas ng Banal na Espiritu, at ito rin ang landas ng isang tao na naniniwala at naghahanap sa Diyos. Ang unang hakbang ng gawain na ginagampanan ng Banal na Espiritu sa mga tao ay yaong pag-antig sa kanilang mga espiritu. Matapos iyon, sila ay magsisimulang mahalin ang Diyos at habulin ang buhay; ang lahat niyaong mga nasa landas na ito ay nasa loob ng daloy ng Banal na Espiritu. Ang mga ito ay hindi lamang ang mga paggalaw ng gawain ng Diyos sa kalakhang-lupain ng Tsina, kundi sa buong sansinukob din. Ginagawa Niya ito sa buong sangkatauhan. Kung ang isang tao ay hindi pa naantig kahit minsan, ipinakikita nito na sila ay nasa labas ng daloy na ito ng pagbabawi. Aking idinadalangin sa Diyos nang walang-patid sa Aking puso na maaantig Niya ang lahat ng mga tao, na ang bawa’t isa sa ilalim ng araw ay maaantig Niya at lalakad sa landas na ito. Marahil ito ay isa Kong napakaliit na kahilingan sa Diyos, nguni’t Ako ay naniniwala na gagawin Niya ito. Ako ay umaasa na lahat ng Aking mga kapatirang lalaki at babae ay mananalangin para dito, upang ang kalooban ng Diyos ay mangyari, at nang ang Kanyang gawain ay matapos sa lalong madaling panahon upang ang Kanyang Espiritu sa langit ay makapahinga. Ito ang Aking sariling maliit na pag-asa.

Pelikulang Kristiano | Pananalig sa Diyos | Ano ba ang Ibig Sabihin ng Tunay na Pananalig sa Diyos?

Mga Pelikula ng Iglesia ng Makapangyarihang Diyos | Pananalig sa Diyos | Ano ba ang Ibig Sabihin ng Tunay na Pananalig sa Diyos?

Maraming taong naniniwala na ang paniniwala sa Diyos ay paniniwala sa Biblia, at ang masusing pagsusumikap para sa Panginoon ay ang reyalidad ng paniniwala sa Diyos. Walang sinuman sa relihiyosong mundo ang ganap na nakakaintindi sa kung ano ang ibig sabihin ng tunay na pananalig sa Diyos. Sinasabi ng Makapangyarihang Diyos, “Ang ‘paniniwala sa Diyos’ ay nangangahulugang paniniwala na mayroong Diyos; ito ang pinakasimpleng pagkakaintindi sa pananampalataya sa Diyos. Bukod pa rito, ang paniniwalang mayroong Diyos ay hindi kapareho ng tunay na pananalig sa Diyos; kundi, ito ay isang uri ng simpleng pananampalataya na may malakas na pangrelihiyong mga kahulugan. Ang tunay na pananampalataya sa Diyos ay nangangahulugan ng pagdanas sa mga salita at gawain ng Diyos na batay sa isang paniniwala na ang Diyos ang may tangan ng kapangyarihan sa lahat ng mga bagay. Sa gayon ikaw ay mapapalaya mula sa iyong tiwaling disposisyon makakatupad sa hangarin ng Diyos at makakikilala sa Diyos. Tanging sa ganoong paglalakbay maaaring masabing ikaw ay naniniwala sa Diyos” (Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao).

Pananalig sa Diyos | Ang Masusing Pagsusumikap ba para sa Panginoon ang Reyalidad ng Paniniwala sa Panginoon?

Mga Pelikula ng Iglesia ng Makapangyarihang Diyos | Pananalig sa Diyos | Ang Masusing Pagsusumikap ba para sa Panginoon ang Reyalidad ng Paniniwala sa Panginoon?

Panimula

Karamihan sa mga mananampalataya ay naniniwala na hangga’t sinusunod natin ang pangalan ng Panginoon, madalas na nananalangin, nagbabasa ng Biblia at nagkakaroon ng mga pulong, at hangga’t inaabandona natin ang mga bagay, gumagastos at masusing nagsusumikap para sa Panginoon, ito ang tunay na paniniwala sa Panginoon, at madadala tayo sa kaharian ng langit kapag nagbalik ang Panginoon. Tama ba ang pananaw na ito? Sinabi ng Panginoong Jesus, “Marami ang mangagsasabi sa akin sa araw na yaon, Panginoon, Panginoon, hindi baga nagsipanghula kami sa iyong pangalan, at sa pangalan mo’y nangagpalayas kami ng mga demonio, at sa pangalan mo’y nagsigawa kami ng maraming gawang makapangyarihan? At kung magkagayo’y ipahahayag ko sa kanila, Kailan ma’y hindi ko kayo nangakilala: magsilayo kayo sa akin, kayong manggagawa ng katampalasanan” (Mateo 7:22-23). Sinasabi ng Makapangyarihang Diyos, “Wala Akong pakialam gaano man kapuri-puri ang iyong pagsisikap, kung gaano man kahanga-hanga ang iyong mga pagkamarapat, kung gaano mo man kahigpit Akong sinusunod, kung gaano ka man kabantog, o kung gaano man ang iniunlad ng iyong pag-uugali; hangga’t hindi mo ginagawa ang Aking hinihiling, hindi mo kailanman makakamit ang aking papuri” (Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao).

Pelikulang Kristiano | Pananalig sa Diyos | Ang Paniniwala ba sa Biblia ay Kapareho sa Paniniwala sa Panginoon?

Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos - Mga Video | Pananalig sa Diyos | Ang Paniniwala ba sa Biblia ay Kapareho sa Paniniwala sa Panginoon?

Panimula

Karamihan sa mga tao sa relihiyosong mundo ay naniniwala na ang Biblia ay ang panuntunan ng Cristianismo, na ang isang tao ay kailangang kumapit sa Biblia at ibatay ng buo ang paniniwala ng isang tao sa Panginoon sa Biblia, at ang isang tao ay hindi matatawag na mananampalataya kung ang isang tao ay humihiwalay sa Biblia. Kaya ang paniniwala ba sa Panginoon at paniniwala sa Biblia ay iisa at parehas? Ano ba ang eksaktong kaugnayan sa pagitan ng Biblia at ng Panginoon? Minsan nang pinagalitan ng Panginoong Jesus ang mga Fariseo sa mga salitang ito, “Saliksikin ninyo ang mga kasulatan, sapagka’t iniisip ninyo na sa mga yaon ay mayroon kayong buhay na walang hanggan; at ang mga ito’y siyang nangagpapatotoo tungkol sa akin. At ayaw kayong magsilapit sa akin, upang kayo’y magkaroon ng buhay” (Juan 5:39-40). Patotoo lang sa Diyos ang Biblia, ngunit hindi ito naglalaman ng buhay na walang hanggan. Tanging Diyos ang katotohanan, ang daan at ang buhay. Sa sitwasyong iyon, paano natin titignan ang Biblia sa paraang naaayon sa kalooban ng Panginoon?