Yamang nilikha ng Diyos ang mundo
maraming taon na ang nakalilipas,
natapos Niya ang isang napakahusay na trabaho
sa mundong ito,
Siya ay nagdusa ng pinakamasamang
pagtanggi ng sangkatauhan
at nakaranas ng maraming panirang-puri.
Walang sinuman ang tumanggap
sa pagdating ng Diyos sa lupa.
Lahat sila ay nagpaalis sa Kanya sa
pamamagitan ng gayong pagwawalang-bahala.
Nagdusa siya ng libu-libong tao'ng paghihirap.
Ang pag-uugali ng tao sa nakalipas na panahon
ay sumira sa Kanyang puso.
Hindi na Niya pinapansin ang panghihimagsik ng tao,
ngunit pinaplano upang baguhin at linisin sila sa halip.
Ang tanging hangarin ng Diyos
ay makinig at sumunod ang tao,
makaramdam ng pagkahiya sa harap ng
Kanyang katawang-tao at hindi labanan.
Lahat ng nais Niya para sa bawat isa,
para sa lahat ng tao ngayon,
ay paniwalaan lamang na Siya ay umiiral.
II
Ang Diyos sa katawang-tao ay nagdusa
nang sapat na pang-aalipusta
at nakaranas ng pagbubukod at pagpapako sa krus;
pinagtiisan din Niya ang pinakamasama sa mundo ng tao.
Hindi nakayanan ng Ama sa langit na makita ito.
Tiningala Niya ang Kanyang ulo
at ipinikit ang Kanyang mga mata
upang hintayin ang pagbabalik ng Kanyang minamahal na Anak.
III
Ang Diyos ay matagal nang tumigil sa paghingi sa tao.
Ang presyo na binayaran Niya ay masyadong mataas,
at gayon pa man ang tao ay patuloy
na nagpapahinga nang madali;
sa gawain ng Diyos sila’y maging isang bulag mata.
Ang tanging hangarin ng Diyos
ay makinig at sumunod ang tao,
makaramdam ng pagkahiya sa harap ng
Kanyang katawang-tao at hindi labanan.
Lahat ng nais Niya para sa bawat isa,
para sa lahat ng tao ngayon,
ay paniwalaan lamang na Siya ay umiiral.
mula sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
